Kitabe / Tiflis Sokaklarında Cinayet
Kitabe
Tiflis Sokaklarında Cinayet
Burasıdır istirahatgahı şehrimin,
Vinçe bu kitabeyle
Yükledim taşı
Ve haznesi yeterse sözcüklerimin,
Yayınlarım da ölüm ilanını
Pazar günü gazetesinde.
Belediyeye başvurmak istiyorum ben,
Hatırlaması talebiyle kralların ilkesini.
İhale için de savaşmak gerektiğinden,
Bana verdiler taşın kitabesinin siparişini.
– Burada yatıyor benim şehrim,
İşkence çekmedi,
Karanlıkta bitiverdi,
Bıçakla kestiğinden elektriğini,
Öğrenmeden önce ona kadar saymayı.
Sokakta öldürdü kinine yenilince
Benim şehrim
Benim şehrimi,
Taşın kitabesi ise anlatıyor turiste
Kurban gittiğini City’nin harakiriye.
Ve şehir bir ödlekti, yokluyordu
Çünkü ne tarafa estiğini rüzgarın…
Ve kalkıp katilin yanında durdu,
Ölülerden korkmadığı için .
Suçun izleri siliniyor,
Dava da soluyor rafa kaldırmakla…
Ve kadının sessiz hıçkırığı duyuluyor
Ve duyulmuyor artık rahibelerin şarkısı da.
Yayılan dedikodudan didikliyorlar gerçeği,
Kapanırlar da İsa’nın ayaklarına
Lazarus’un rahibeleri,
Mariam… Marta…
Ve biraderin dirilmesini dilerler ölüler diyarından.
Ve ben de belediyeye başvururum ricayla
Duyulsun diye Kudas Ayini sekizden dokuza dek
Ve eğer yenilmezsem kendi gözyaşlarıma,
Şu gufrana kalkan kadehi de içerim sonuna dek.
Benim eski avlumda bakıyorum, gariban gibi,
Nemlendiriyor bulutlar
Yatak çarşaflarını,
Yok artık ne giysilerin ne de nevresimlerin
İpe asılmasının Ermeni tarzı skalası ve gamı.
Dato MAĞRADZE
Türkçesi: Hasan Çelik
ეპიტაფია
ეპიტაფია
მკვლელობა თბილისის ქუჩებში
– აქ განისვენებს ჩემი ქალაქი, –
ქვა ამ წარწერით
დავუდე ამწეს
და თუ მეყოფა სიტყვის მარაგი,
კვირის გაზეთში ნეკროლოგს დავწერ.
თხოვნით მივმართო მინდა მერიას,
რომ გაიხსენოს წესი მეფეთა.
რადგან ტენდერი საომარია,
ქვაზე წარწერის მომცეს შეკვეთა.
-აქ განისვენებს ქალაქი ჩემი,
არ უწვალია,
ბნელში გათავდა,
რადგანაც დანით გადაჭრა დენი,
ვიდრე ისწავლა დათვლა ათამდე.
ქუჩაში მოკლა ავსილმა შურით
ჩემმა ქალაქმა
ჩემი ქალაქი,
ქვაზე წარწერა კი ამცნობს ტურისტს,
რომ შეეწირა City ხარაკირს.
და იყო მხდალი ქალაქი, რადგან
არკვევდა საით უბერავს ქარი…
და მკვლელის მხარეს ადგა და დადგა,
არ ეშინოდა რადგანაც მკვდარის.
დანაშაულის იშლება კვალი,
საქმეც ხუნდება თაროზე დებით…
და ისმის ჩუმი ქვითინი ქალის
და აღარ ისმის სიმღერა დების.
დაყრილ ჭორიდან კენკავენ მართალს,
დაეცემიან იესოს ფერხთით
ლაზარეს დები, –
მარიამ… მართა…
და ძმის აღდგენას შესთხოვენ მკვდრეთით.
და მეც მივმართავ თხოვნით მერიას
რომ რვიდან ცხრამდე გაისმას მესა
და თუ კი ცრემლი ვერ მომერია,
ამ შესანდობარს ბოლომდე შევსვამ.
ჩემს ძველ ეზოში, როგორც ეული
შევყურებ, ზეწრებს
ღრუბელი ნამავს,
აღარც სამოსის და თეთრეულის
თოკზე გაფენის სომხური გამა.
დათო მაღრაძე