BELLEK MİKROBU
(Cutro’nun ölülerine)
Kimileri devam ediyor bir uğursuzluk, bir trajedi demeye
Anlık bir şey
bir selfi çekimi süresi kadar kuşkusuz
Biz katliam, devlet kıyımı demeye devam ediyoruz
Dipte yatan o bedenler
unutulmuş, adsız
adalet, doğruluk,
ya da en azından
kolektif sınanışı vicdanın
Sizinkisi bir bellek mikrobu
ama biz yalnızca boğuluyoruz.
1996 Noeli, Portobalo di Capo Passero
F174 ardında 283 beden bıraktı
Akdeniz’e ve İyon denizine gömülü
-ilk olduğundan emin misiniz?
Hayallerimiz vardı ömür boyu
Mare Nostrum’da deniz yolculuğu için
Sonra bir Kutsal Cuma 1997’de
Arnavutların kaostan kaçış trajedisi
Otranto kanalı boyunca. Hiçbir şey değişmedi.
Kasım 2013 kanıyla lekeledi Lampedusa’yı
Etiyopyalıların ve Eritrelilerin: 368’de
kasvetli dibi boyladık
işitilmeyen çığlıklarımızla tırmalanan gök altında
Ve şimdi 2023, 26 Şubat gecesi
hala daha fazla can, daha fazla kan
daha fazla ölüm Cutro’da
Daha fazla sayı, 82 belki, Afganlar, Pakistanlılar…
Hayır, ölmek zorunda değildik
sahte ikiyüzlülükleri altında bürokrasilerin
gizli antlaşmaların kıskacında
devletler arası piçliklere
eşlik eden beyaz bayraklar, Frondex Plus filan
kendilerini denizin jandarmaları olarak adlandırmak istiyorlar,
denizin arabalarına binenler olarak
yarım etmek, kurtarmak yerine
Biçarelerin hayalleri çevresinde dönenler,
derin izleri daha yakından, daha yakından saptayarak
kırılgan kabuklara dervişler gibi ve tekne kayalıkları
Bir dönme dolapta, hayatlarıyla oynanıyor
Bossi- Fini var, Turco-Napolitano, Maroni Femanı ve Meloni şimdi
Daha ne kadar, gözyaşlarından, alkışlardan, el öpmelerden sonra?
Kalanlara ne diyeceğiz ne yapacağız onlar için?
Nasıl iyileştireceğiz Avrupalı bellek mikrobumuzu?
Hayır, ölmemeliydiler
Hayır, ölmemeliydiler
Hayır, hiç kimse ölmeyecek artık. Söz veriyoruz.
ANNA LOMBARDO
(Venedik, Mart 2023)
Çeviri: Neşe Yaşın #şiirlisabahkahveleri
