Boşluğun Fotoğrafı
Neredeyse hiç dışarıya çıkmıyorum
ağır basıyor düşmek, düşürülmek korkusu
katil bir kent, tutunacak kuşları yok
saklanarak sokağa çıkılmaz ki
rahatsız oluyorum
herkesin yanımdaki boşluğa bakmasından.
Bir zamanlar omuzumdu işçiler
sesleri kayboldu kanları emilirken
bir maden ocağında çatladı yürekleri
gölgeleri silindi caddelerden.
Bir zamanlar omuzumdu sevgili
yaşatan duyguydu evde
ki yemek kokusu
pazarda kiraz güzeli, gökyüzünde mavilik
şiirlerde ölümsüz bir sözcüktü.
Şimdi uzakta, albatroslara özeniyor
okyanusları geçebilir mi bilmem
cebinde birkaç deniz, aklı Anadolu’da
görmemiş ama çeşmelerin kuruduğunu
kumru almış fırından, kumruları korkutmuş
balkona gelip öyle dediler.
Kendimi sevseydim sevimli olurdum
öfke olmazdım tepeden tırnağa
kolay olurdu “Bana ne?” diyerek gitmek.
Bütün gece yıpratılan hayatları okudum
sevgiliye gönderdim ‘kuş kanadıyla’
yanımdaki boşluğun fotoğrafını.
29 Ağustos 2023, Salı, saat 03.46
Yeryüzü 2023