Veysel Çolak
HANGİ ŞİİR?
HANGİ İNSAN?
Toplumsal yaşantı söz konusuysa her şeyin insanda başlayıp insanda bittiği rahatça söylenebilir. Şiir de öyle.
Toplumsal ve bireysel sorunların öznesi insandır, o sorunları giderecek olan da insandır. Bu nedenle büyük sözler etmek yerine doğrudan insanla uğraşmak gerekiyor. Sürrealistleri, Dadaistleri bu bakış açısıyla okumakta yarar var. İnsanın çürümüşlüğünü, aymazlığını yansıtan ve bu insan tipini yadsıyan şiir hareketidir bunlar. Özlenen yeni insan önerisidir.
Görünen o ki özgürlükten, eşitlikten, adaletten, bağımsızlıktan… çığlık atarak söz etmek işe yaramıyor. O çığlığı duysalar bile kimsenin umurunda değil.
Varmak istediğim nokta şu: Bugün en büyük sorun birey olamamış insandır. Bence çağımızda bu insan tipine saldıran şiirler yazmalı. Bağımsızlık, özgürlük, eşitlik, adalet… istemekle yetinmeyip bunları elde etmek için savaşıma girecek insan tipini yaratacak şiirlere gereksinme var.
Haydi, herkes kendinden başlasın işe.
