Veysel Çolak: ŞİİRİN DIŞINDA ÜŞÜRSÜNÜZ

Veysel Çolak:

ŞİİRİN DIŞINDA ÜŞÜRSÜNÜZ

Herkesin şiir okumasını isterim elbet. Şiir okumamanın gerekçesi, şiir sevmemek olamaz. Eminim ki her bireyin okudukça seveceği çok şiir vardır.
Arkadaşım “Sıradan insanlar şiir okuyor mu?” diye sorunca şunları söyledim ona: “Sıradan insanlar demeyelim, adını koyalım: Başta şairler, şiir yazmak isteyenler, romancılar, hikâyeciler, karikatüristler, fotoğraf sanatçıları, heykeltıraşlar, ressamlar, denemeciler, gazeteciler, editörler, akademisyenler, millet vekilleri, politikacıların tümü, vali ve kaymakamlar, belediye başkanları, kültür müdürleri, rütbeli askerler ve polisler. öğretmenler, lise ve üniversite bitirenler, avukatlar, benim kızım… şiir okumuyor. Eğer bunların beşte biri şiir okusaydı, şiir kitapları birkaç milyon basılırdı Türkiye’de.
Durum buyken işçileri, köylüleri, esnafları, sekreterleri, şoförleri, ayakkabı boyacılarını… şiir okumuyorlar diye yadırgıyamam.
Şiirin önemini vurgulamak için ne çok konuştum, yazdım bugüne kadar. “Şiirin dışında üşürsünüz.” dedim. “Şiirsiz insan yalnızdır.” dedim. “Şiirsiz toplum eksitir.” diye çığlık attım. Karşılık buduğumu söyleyemem.
Sözünü ettiklerim bu yazıyı okuduktan sonra kendileriyle yüzleşirler mi? Hiç sanmıyorum. Evet, insandan yana kapkara karamsarım.