Duygusal Bozgun
Beni sorduğunuzda Afrika’daydım
zincire vurulmuş simsiyah bir şarkıda
çıplaktım duygularım kadar
gözlerim orman yeşili, saçlarım ırmak
bir kızdı bakıştğım aslan yeleli.
Yok, siz aradığınızda İtalya’da değildim
köpüktendi gözyüzü, mavisi güzel
değildim bir deniz kıyısında
başkaları için yaşıyordum her günü
cehennemde işçiydim bir yaralı anıda
Bir deprem sırasında, yıkıntının altında
bir çocuğun yanında, o soğuk karanlıkta
bakıştığım bir kedi, bir de ölüm karşımda
oradaydım ama herkesin uzağında
dışarda kim bilir nasıl bir şeydi yaşamak
yanıtı öldürücü bir soruydu aklımda.
İyice kirleniyordu belleğimdeki yüzler
anlamadılar onlar için yaşadığımı
ben suçlandım, onlar korktu
beni saklayacak kimsem olmadı hiçbiri
duygularımdan vuruldum ama ölmedim
ne olduğunu anlatmak için özgürlüğün
hüznün içindeki isyan oldum o günden sonra.
Onlar için ben kendime ötekiyken
herkes kendi yanında.
Türkiye, 2025
